"Lo cargaire partiguèt tot dins las carns mescladas de la vièlha bruèissa e del grand brau caput. Las doás autòs de polícia s'èran aparcadas un pauc mai luènh, a ras de las Bordetas. Èran passats a pè pels camps bordilhèrs que los desseparavan dels ostalasses "a problèmas". Aital, quatre policièrs en civil èran dintrats a tapís dins l'apartament, del temps que Tristan voidava son primièr cargaire. Raiá! N'aviá cinc o sièis autres. Ja son flingue èra recargat. Ja se voidava dins las carns del manten de l'òrdre. Una cremadura terribla pertusèt lo peitral del Tristaná; una bala, tot probable. Lo cap li virèt una estona. Un d'aqueles quatre pècs li deviá aver traucada la pèl abans de crebar. Sangnava al nivèl del còr, o pas luènh, sabiá pas. Sangnava coma Isòlda, sa ben-aimada. Sangnava d'amor, d'asir, de desespèr. Perquéá? Perqué elaá?"